ကၽြန္ေတာ္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ေရာက္ေနေပမယ့္ လိုေလေသးမရွိ ကူညီေပးၾကတဲ့ ဆရာေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အမိေျမဆီ ျပန္မေရာက္မီ ႏွစ္လေလာက္အၾကိဳမွာ ရမ္းျဗဲကၽြန္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့စာအုပ္ ထြက္လာႏိုင္ခဲ့တယ္။ မွတ္မွတ္ရရ (၂၀၁၆) ႏိုဝင္ဘာလ၊ ပထမသီတင္းပတ္မွာပါ။ စာအုပ္ထြက္ေတာ့ စာအုပ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔အတူ ဆက္သြယ္ဝယ္ယူႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ စာအုပ္ဆိုင္ေတြကို ဖဘမွာတင္ျပီး စာအုပ္ဝယ္ယူႏိုင္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပးေၾကညာတယ္။
ဒီအခါမွာ တစ္ဦးေသာပုဂၢိဳလ္က ဆိုလာပါတယ္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေပၚ မသြားျဖစ္ေသးလို႔ သြားျဖစ္ေတာ့မွ ဝယ္မယ့္အေၾကာင္း၊ စစ္ကိုင္းမွာ ေရာက္ေနလို႔ ရန္ကုန္သို႔ မသြားျဖစ္ေသးတဲ့အေၾကာင္း ဆိုလာပါတယ္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း စစ္ကိုင္းပညာေရးတကၠသိုလ္မွာ တာဝန္က်ေနဆဲျဖစ္ေလေတာ့ ႏိုင္ငံျခားက ျပန္ေရာက္ရင္ စစ္ကိုင္းပညာေရးတကၠသိုလ္ကို လာမယ္၊ ေရာက္တဲ့အခါ အေၾကာင္းၾကားလိုက္မယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကတစ္ဆင့္ စာအုပ္ကို ဆက္သြယ္ဝယ္ယူႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း သူ႕ကို အေၾကာင္းျပန္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို အေၾကာင္းမျပန္မီ သူ႕ရဲ႕ အေၾကာင္းကို နည္းနည္း သိခ်င္ေတာ့ သူ႕ပရိုဖိုင္ပံုနဲ႔ Timeline ကို သြားၾကည့္မိပါတယ္။ သူ႕ပရိုဖိုင္ပံုက ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ပံုလို႔ ထင္မိပါရဲ႕။ သူ႕ Timeline ေပၚ သြားၾကည့္ေတာ့ အမ်ဳိးသားတစ္ဦးလို႔ ထင္ရတယ္။ ဒီေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ အမ်ဳိးသားတစ္ဦးပဲ ျဖစ္မွာပါလို႔ ေတြးထားမိပါေတာ့တယ္။
အခုအခါမွာ စစ္ကိုင္းပညာေရးတကၠသိုလ္ဆီ ျပန္ေရာက္တာ တစ္လတင္းတင္း ျပည့္ခဲ့ျပီ။ ယူလာတဲ့ စာအုပ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးလည္း လက္ေဆာင္ေပးတန္သေလာက္ေပး၊ ဝယ္လိုသူထံ ေရာင္းတန္သေလာက္ေရာင္းနဲ႔ဆိုေတာ့ လက္ထဲမွာ ႏွစ္အုပ္ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့မွ စာအုပ္ေၾကာ္ျငာစတင္ခ်ိန္က ယူလာေပးမယ္လို႔ ကတိေပးခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ထံ အေၾကာင္းျပန္လိုက္ရတယ္။ စစ္ကိုင္းပညာေရးတကၠသိုလ္ကို ျပန္ေရာက္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ စာအုပ္ လာယူဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္ဖုန္းနံပါတ္ကို ဆက္သြယ္ႏိုင္ေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားလိုက္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ အေၾကာင္းျပန္ျပီး ေနာက္ႏွစ္ရက္အၾကာမွာ ကၽြန္ေတာ့္ဖုန္း အသံျမည္လာတယ္။ ဖဘေပၚက စာအုပ္မွာထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အခု တကၠသိုလ္ဝင္ေပါက္ဆီ ေရာက္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘယ္ေနရာကို လာျပီး စာအုပ္ယူရမလဲဆိုျပီး ေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း လမ္းညႊန္လိုက္တယ္။ ဖုန္းဆက္လာသူက အမ်ဳိးသားတစ္ဦးျဖစ္တာေၾကာင့္ နဂိုက ေတြးထင္ထားတဲ့အတိုင္း ဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ အမ်ဳိးသားပဲဆိုတဲ့ အေတြးက ပိုမိုခိုင္မာသြားသေယာင္ ခံစားမိလိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ရွိတဲ့ ေနရာဆီ ကားတစ္စီး ဦးတည္ လာေနတာေတြ႕တယ္။ ကားေရွ႕မွန္အျပင္ဘက္ အထက္နားမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရဲ႕ အမည္ကို ေရးထားတာ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ "ဘယ္လိုပါလိမ့္" လို႔ ေတြးမိလိုက္တယ္။ ဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးပါးမ်ား ျဖစ္ေနမလားဆိုျပီး အေတြးေပၚမိျပန္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီလို ေတြးေနဆဲမွာပဲ ေရွ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ကားရပ္လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီလာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြျဖစ္မယ္ဆိုတာ လံုးဝ ေသခ်ာျပီဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ကားဆီ ဦးတည္တုိးကပ္သြားလိုက္တယ္။ ကားဆီ ကၽြန္ေတာ္ မေရာက္မီမွာပဲ ေနာက္ကားတံခါး ပြင့္လာတယ္။ ပြင့္သြားတဲ့ ကားတံခါးကေန မယ္သီလရွင္တစ္ပါး ထြက္လာျပီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ဦးတည္ေလွ်ာက္လာတယ္။
"ဆရာေရ ... စာအုပ္ဝယ္ဖို႔လာတာပါ။ ငါးအုပ္ယူပါမယ္။"
မယ္သီလရွင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာလိုက္တယ္။
"တင္ပါ ဆရာေလး။ စာအုပ္က အေဆာင္မွာဆိုေတာ့ အေဆာင္ဆီ အရင္သြားၾကပါမယ္ဘုရား။ ေလာေလာဆယ္ လက္ထဲမွာေတာ့ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ဆရာေလး ေနာက္ထပ္လိုခ်င္ရင္ေတာ့ မႏၲေလးျမိဳ႕ေပၚက ထြန္းဦးနဲ႔ နဂါးမွာ မေန႔ကမွ ပူပူေႏြးေႏြး တင္ထားပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ ဝယ္ႏိုင္ပါေတာ့မယ္။"
"ဆရာ သြားယူေပးရင္ေတာ့ ပိုအဆင္ေျပမယ္ ထင္ပါတယ္။"
ကားေပၚက ထြက္လာခါစ ေစာေစာက ဖုန္းဆက္တဲ့ အစ္ကိုက လွမ္းေျပာတယ္။
"ဟုတ္တယ္ အစ္ကိုေရ။ အဲလိုေတာ့ လုပ္ေပးခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆိုင္ကယ္စီ မကၽြမ္းက်င္ေသးတာနဲ႔ သိပ္မၾကာခင္က ဆိုင္ကယ္ေမွာက္ထားတဲ့ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မႏၲေလးျမိဳ႕ေပၚထိ သြားဖို႔ အခက္အခဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ပါ။" လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ရွင္းျပျဖစ္တယ္။
"ရပါတယ္။ ထြန္းဦးစာေပကို သြားေနက်ပါ။ က်န္တဲ့စာအုပ္အေရအတြက္ကို ေနာက္မွ သြားဝယ္လိုက္ၾကမယ္ေလ။" လို႔ သီလရွင္ဆရာေလးက ဆိုတယ္။
အမွန္ေျပာရရင္ ဒီအခ်ိန္ထိ စာအုပ္တကယ္ ဝယ္မယ့္သူက ဘယ္သူလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ တိတိပပ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေသးပါ။ ဒီေလာက္ထိ ဒံုးေဝးလွတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ပါေလ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ကားနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့အေဆာင္ဆီ သြားၾကတယ္။
အေဆာင္ေရာက္ျပီး ကားေပၚက အဆင္းမွာ သီလရွင္ဆရာေလးက အသီးအႏွံတစ္ခ်ဳိ႕ကို ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ဆိုျပီး ေပးတယ္။ တပည့္တကာေတြ လွဴဒါန္းထားတာေတြထဲက ပိုေနလို႔ ျပန္စြန္႔တာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သံုးဦးလံုး ကားေပၚက ဆင္းျပီး ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ အခန္းဆီ သြားၾကတယ္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ကို ယူျပီး ဆရာေလးဆီ လွမ္းေပးလိုက္တယ္။ လမ္းေပၚမွာ ေျပာလာခဲ့တဲ့ စကားေတြအရ သီလရွင္ဆရာေလးက အမွန္တကယ္ စာအုပ္ဝယ္မယ့္သူဆိုတာ သိခဲ့ျပီမို႔လို႔ပါ။ စာအုပ္ေပးျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုက္တယ္။
"ရပါတယ္ ဆရာေလးရယ္။ စာအုပ္ဖိုးမေပးပါနဲ႔ေတာ့။ တပည့္ေတာ္ လွဴလိုက္ပါ့မယ္။"
"မလွဴပါနဲ႔ တကာေလး။ ဆရာေလးက ဒီစာအုပ္ေတြ ဝယ္တာ တစ္အုပ္ကို ကိုယ္တိုင္ဖတ္ဖို႔၊ တျခားစာအုပ္ေတြကို တစ္ဆင့္ ျပန္လွဴခ်င္လို႔ပါ။ ဆရာေလးကလည္း တကာေလးလိုပဲ ရမ္းျဗဲကၽြန္းဇာတိပဲ။ ေနာက္ပိုင္း သံတဲြဖက္မွာ အေနမ်ားလာခဲ့တာေၾကာင့္ ဒြါရာဝတီသီလရွင္ေက်ာင္းဆိုတဲ့အမည္ရွိတဲ့ သီလရွင္ေက်ာင္းမွာ အခု သီတင္းသံုးေနတယ္။ ဆရာေလးနဲ႔ ရင္းႏွီးသိကၽြမ္းတဲ့ ရခိုင္အမ်ဳိးသား ရဟန္း၊ သီလရွင္ေတြကို တစ္ဆင့္ျပန္ျပီး လွဴဒါန္းခ်င္လို႔ ဝယ္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ တကာေလးဆီက စာအုပ္ေတြကို ဝယ္ပါမယ္။ မလွဴပါနဲ႔။" ဆိုျပီး သီလရွင္ဆရာေလးက အက်ယ္တဝင့္ ရွင္းျပပါတယ္။
"တင္ပါ။ ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ တပည့္ေတာ္ မလွဴေတာ့ပါဘူး။ တပည့္ေတာ္အေနနဲ႔လည္း ဒီစာအုပ္ကရတဲ့ အက်ဳိးအျမတ္ေတြအားလံုးကို ဇာတိနယ္က ေဆာက္လုပ္ဆဲ စာၾကည့္တိုက္အတြက္ ရန္ပံုေငြအျဖစ္ လွဴဒါန္းထားတာပါ။ ဆရာေလးလည္း ထပ္ဆင့္ အလွဴေျမာက္သြားတာေပါ့။" လို႔ ဆိုျဖစ္ပါတယ္။
သီလရွင္ဆရာေလးက သူသီတင္းသံုးရာ သီလရွင္ေက်ာင္းမွာ သူ႕မယ္ေတာ္ၾကီးလည္း ရွိတာေၾကာင့္ ရခိုင္အစားအစာေတြ စားခ်င္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လမ္းၾကံဳရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လာႏိုင္ေၾကာင္း ဖိတ္ၾကားပါတယ္။ (အလြမ္းတကာ့အလြမ္းဆံုး ရခိုင္အစားအစာတစ္ခုေတာ့ ရွိေလရဲ႕။ ရခိုင္မုန္႔တီပါပဲ။ ဒီအေၾကာင္းကိုေတာ့ ဆရာေလးကို ထုုတ္မေျပာျဖစ္ခဲ့။)
သီလရွင္ဆရာေလး မထြက္သြားမီ စကားတစ္ခုေတာ့ ဆိုခဲ့တယ္။ သူ႕မ်က္ႏွာေတာ့ မေကာင္းလွ။
"ဆရာေလးကို အမ်ဳိးသားမွတ္ျပီး တကာေလး အေၾကာင္းျပန္ထားတာကို ေတြ႕လို႔ တျခားသီလရွင္တစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ေျပာလိုက္မိတယ္။" တဲ့။
"တင္ပါ။ တပည့္ေတာ္လည္း ဆရာေလးဆီ အေၾကာင္းမျပန္ခင္ ပရိုဖိုင္ပံုေရာ၊ တင္ထားတဲ့ ပံုေတြေရာ သြားၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။ ဂ်ပန္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ရွင္ဇိုအာေဘးပံုလိုမ်ဳိး တင္ထားတယ္။ တျခားပံုေတြမွာလည္း အမ်ဳိးသားတစ္ဦးလို႔ ထင္စရာျဖစ္ေနတာမို႔ အမ်ဳိးသားလို႔ မွတ္ထားျပီး အေၾကာင္းျပန္လိုက္မိတာပါ။ စိတ္မရွိပါနဲ႔။" လို႔သာ အားနာနာနဲ႔ စကားဆိုျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
ကိုယ္အေၾကာင္းျပန္ျဖစ္လိုက္ပံုလည္း ၾကည့္ပါဦး။
"ကို .... ေရ၊ ကၽြန္ေတာ္ စစ္ကိုင္းကို ေရာက္ေနပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ဖုန္းနံပါတ္ ....... ကို ဆက္သြယ္ျပီး စာအုပ္ လာေရာက္ယူႏိုင္ပါျပီ။ ေက်းဇူးပါ။"
အင္း ... မွားတဲ့အခါလည္း မွားေပမေပါ့။
.
ZT(RMM)
8.2.2017
No comments:
Post a Comment