ငယ္ေသြးေပမယ့္မရဲရဘူးလား၊ငယ္ရိပ္လႊမ္းေပမယ့္ မစြမ္းရေတာ့ဘူးလား

ကၽြန္ေတာ္တို႕ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ “ဟယ္… ငယ္ငယ္ေလးနဲ႕ ေတာ္လိုက္တာ။“ “ဟ…ဒီေကာင္ေလးမဆိုးဘူးဟ။ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႕ စြမ္းတယ္။“ “ေၾသာ္… အသက္က ငယ္ငယ္ေလးပဲ ရွိေသးတယ္။ေတာ္လိုက္တာ။“ “အေတြးအေခၚေတြ ေကာင္းသားပဲ။ ဒီလိုေရးႏို္င္၊ ေျပာႏိုင္တာအသက္ေတာ္ေတာ္ၾကီးျပီ ထင္ေနတာ။“ … စသည္၊ စသည္ျဖင့့္။

ဒါနဲ႕ပတ္သက္ျပီးသြားသတိရမိတာတစ္ခု ရွိတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၄) ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကၾကည့္ျမင္တိုင္ျမိဳ႕နယ္အတြင္းက ဘုရားတစ္ဆူရဲ႕ဝင္းျခံအတြင္း တရားပဲြတစ္ပဲြလုပ္တယ္။ကၽြန္ေတာ္လည္း အေမ့ကို အေဖာ္လုပ္ျပီး တရားပဲြရွိတဲ့ ညေနတိုင္းတရားသြားနာခဲ့တယ္။သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၊ ဆရာေတာ္ ဓမၼဒူတအရွင္ေဆကိႏၵ၊ ျဖဴးဆရာေတာ္အရွင္နရပတိ ….. စတဲ့ထိတ္ထိတ္ၾကဲ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ တရားေဟာၾကတယ္။အဲဒီထဲမွာ ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက (ေရႊပါရမီေတာရ)လည္း ပါဝင္ပါတယ္။ ဆရာေတာ့္ တရားပဲြညမွာဆရာေတာ္မိန္႕ၾကားတဲ့ စကား ကၽြန္ေတာ္မေမ့ႏိုင္ေသးဘူး။ “ဦးဇင္းကို ဒကာ၊ဒကာမအခ်ဳိ႕က အသက္ငယ္လို႕ မရင့္က်က္ေသးဘူး။တရားသိပ္မသိေသးဘူး။ ႏုေသးတယ္… စသည္ျဖင့္ ေျပာၾက၊ ေဝဖန္ၾကတာရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားေတာ္အတိုင္း အပတ္တကုပ္ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ရင္အသက္ၾကီးတယ္၊ငယ္တယ္နဲ႕ မဆိုင္ပါဘူး။ ထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။“ တဲ့။မွန္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဟာ သာသနာေတာ္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ထိေတာင္ ေပးဆပ္လိုတာလဲဆိုရင္တကၠသိုလ္ဝင္တန္းမွာ ဘာသာစံုဂုဏ္ထူး (တစ္ႏိုင္ငံလံုး ဒုတိယဆု) နဲ႕ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ၾကိဳးစားျပီး၊မိဘေက်းဇူးကို ဆပ္ခဲ့ေပမယ့္၊ စာေမးပဲြ ေအာင္ေအာင္ခ်င္း သာသနာ့ေဘာင္ကိုကူးေျမာက္ခဲ့တယ္။ သာသနာေတာ္အတြက္ ေလာကီစည္းစိမ္ဥစၥာေတြကို ျပတ္သားစြာေက်ာခိုင္းရက္ခဲ့သူ။ ဒီအခ်က္တစ္ခုတည္းနဲ႕တင္ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက ဆရာေတာ့္မွာ ဗုဒၶဘာသာဝမ္းစာဘယ္ေလာက္ထိ ျပည့္စံုေနျပီလဲဆိုတာ ခန္႕မွန္းၾကည့္ႏို္င္ပါတယ္။ေနာက္ပိုင္းတိုးပြားလာတဲ့ ဘာသာေရးအသိပညာေတြကိုလည္း ဆရာေတာ္ ေရးသားထုတ္ေဝျပီးခဲ့သမွ်စာအုပ္ေတြမွာ အထင္အရွား ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။

ေနာက္ထပ္ငယ္ရြယ္ေသးေပမယ့္ ထူးခၽြန္ထင္ရွားသူေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနပါေသးတယ္။ ဥပမာ - ဆရာေတာ္အရွင္ဇဝန (ေမတၱာရွင္ - ေရႊျပည္သာ) ဆိုရင္လည္း ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာဗဟုသုတစံုလင္ျပီး၊ ဖတ္ရႈသူေတြအတြက္ အလြန္အက်ဳိးမ်ားေစတဲ့ စာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြာကိုေရးသားျပီးခဲ့သူ ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၃) ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကစာေရးသူရဲ႕ ဆရာၾကီး (အသက္ ဂ၉ ႏွစ္အရြယ္) က ဆရာေတာ္ ေရးသားတဲ့ “ေမတၱာျဖင့္စီးပြားရွာျခင္း“ ဆုိတဲ့ စာအုပ္ကို စာေရးသူကို ျပျပီး “အရမ္းေကာင္းတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ပါပဲကြာ။ဒီဆရာေတာ့္ စာအုပ္ကို မ်ားမ်ားဖတ္ေပး။ ဆရာဆိုရင္ သူ႕စာအုပ္ေတြ ထြက္သမွ်ဝယ္ဖတ္ျဖစ္တယ္။“ တဲ့။ ဒီလိုေျပာသူ ဆရာၾကီးကလည္း ဆရာ့ဆရာၾကီး၊ပညာရွိၾကီးတစ္ေယာက္ပါ။ ပညာရွိတစ္ေယာက္က အျခားပညာရွိတစ္ေယာက္ကိုတန္ဖိုးထားတတ္ပါေပရဲ႕… ဆိုျပီး ဆရာေတာ့္အတြက္ေရာ၊ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာၾကီးရဲ႕ မြန္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားအတြက္ပါ ကၽြန္ေတာ္ ဝမ္းေျမာက္ဂုဏ္ယူမိခဲ့ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ေတြမွာဆိုရိုးစကားတစ္ခုရွိပါတယ္။ A learned man can be appreciated only by anotherlearned man. (ပညာရွိတစ္ေယာက္ကို အျခားပညာရွိတစ္ေယာက္ကသာ တန္ဖိုးထားတတ္သည္။) တဲ့။အသက္ငယ္တဲ့ ပညာရွိဆရာေတာ္ဟာ အသက္ၾကီးျပီး သခ်ၤဳိင္းကို မ်က္စပစ္ေနျပီျဖစ္တဲ့ပညာရွိဆရာၾကီးရဲ႕ အသည္းကိုေတာင္ ညိႈ႕ယူဖမ္းစားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္ပါေပရဲ႕။

ေနာက္ထပ္ဆရာေတာ္ဦးဝီရသူဆုိရင္လည္း အသက္အရြယ္အားျဖင့္ မၾကီးေသးခင္ ျမန္မာႏို္င္ငံရဲ႕အနာဂတ္အတြက္ အေရးၾကီးတဲ့ အမ်ဳိးသားေရးတရားေတြ ေဟာၾကားခဲ့တယ္။ သူမတူေအာင္ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္စြာ ႏိုင္ငံ့အနာဂတ္အတြက္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ အလုပ္လုပ္ေနဆဲ။

သမိုင္းေၾကာင္းကိုျပန္ေျပာင္းၾကည့္လိုက္ရင္လည္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆိုတာ ငယ္စဥ္ကတည္းကထက္ျမက္ခဲ့တယ္။ ထူးခၽြန္ခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အသက္ကို စေတးျပီးစြမ္းစြမ္းတမံ အလုပ္လုပ္ေပးခဲ့တယ္။ အသက္ငယ္ေသးေပမယ့္ ရဲစိတ္နဲ႕ တုိက္ပဲြဝင္ခဲ့တယ္။ျဗိတိသွ်နန္းရင္းဝန္ မစၥတာအက္တလီနဲ႕လည္း သမိုင္းဝင္စာခ်ဳပ္ကိုခ်ဳပ္ဆိုႏုိင္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာျပည္အနာဂတ္အတြက္ စဥ္းစားထိုက္၊ မွတ္သားထုိက္တဲ့ရဲရဲေတာက္မိန္႕ခြန္းေတြကို ေျပာခဲ့တယ္။ အသတ္ခံရတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ အသက္က (၃၃) ႏွစ္မျပည့္ေသးပါဘူး။သန္တုန္း၊ ျမန္တုန္း လူငယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမဆိုရင္လည္းငယ္စဥ္ကတည္းက ပထမဆုကိုသာ အျမဲတမ္း လုိခ်င္ခဲ့သူ။ ပညာထူးခၽြန္ခဲ့သူ။ ဘာသာစကား (၉)မ်ဳိးကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္တတ္ေျမာက္ခဲ့သူ။ အဂၤလိပ္ေတြကို ဖားေနၾကရတဲ့၊ေမာ္မၾကည့္ဝ့ံတဲ့ လူေတြအၾကား ျမန္မာျပည္ရဲ႕အဲဒီအခ်ိန္က အၾကီးအကဲ ဘုရင္ခံဆာရယ္ဂ်ီနယ္ ကရက္ေဒါက္ကို “Cradock, Get out of Burma!“ (ကရက္ေဒါက္ ျမန္မာႏိုင္ငံကထြက္သြား) ဆိုျပီး ေဆာင္းပါးေရးခဲ့လို႕ တစ္ကမာၻလံုးမွာ အံ့ၾသသံေတြကၽြက္ကၽြက္ညံေစခဲ့သူ။ ကမာၻ႕ႏုိင္ငံမ်ားစြာသို႕ ခရီးသြားလာျပီးႏိုင္ငံေရးအေျခအေနေတြကို ေလ့လာခဲ့သူ။ ျပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႕ အာရွတိုက္တစ္ခုလံုးကိုလြတ္လပ္ေရးမ်က္စိ ပထမဆံုးဖြင့္ေပးခဲ့သူ။ “အာရွေနဝန္း“ ဆိုျပီး တင္စားခံရသူ။ သူဆိုတဲ့ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမဟာလည္း အဲဒိအခ်ိန္ေတြက လူငယ္ဘဝကေန စခဲ့တာပါ။

အထက္မွာတင္ျပခဲ့တာေတြက ျမန္မာျပည္က လူေတာ္လူေမာ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ကမာၻေပၚမွာလည္းဒီလိုလူငယ္ေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ အခု ကမာၻ႕လူထုအၾကား ေရပန္းစားေနတဲ့ Facebookလူထုကြန္ယက္ၾကီးရဲ႕ ဖန္တီးရွင္ ဇူကာဘတ္ဟာလည္း အခုအခါ အသက္ (၂၉) ႏွစ္သာရွိေသးတဲ့လူငယ္တစ္ေယာက္ပဲ မဟုတ္လား။ နာမည္ၾကီး ကေနဒီယန္း ေပါ့အဆိုေက်ာ္ျဖစ္တဲ့ဂ်ပ္စတင္ဘီဘာဆိုတာလည္း လူငယ္ေပမယ့္ တစ္ကမာၻလံုးရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ေလး မဟုတ္လား။

ဒီေတာ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေတာ္မႈ၊ မေတာ္မႈ၊ ထူးခၽြန္မႈ၊ မထူးခၽြန္မႈ…စတာေတြဟာ သူ႕ရဲ႕အသက္အရြယ္ ငယ္ရြယ္မႈနဲ႕ ဆိုင္ပါသလား။ ဒီေမးခြန္းအတြက္ အေျဖေပၚမူတည္ျပီးလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝဟာ အမ်ဳိးမ်ဳိး ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ေတြက “ဟာ…ကၽြန္ေတာ္ကအခုမွ အသက္ (၂၀) ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ သူတို႕လုိတတ္မွာတုန္းဗ်။ ““သမီးကအခုမွ (၂၅) ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ Ph.D မေျဖေသးပါဘူး။“ စသည္ျဖင့္ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ အခ်ိန္အခါတစ္ခုထိတကယ္ေကာ ေစာင့္ဖို႕ လိုအပ္လို႕လား။ အသက္ငယ္ေသးလို႕ မလုပ္ရဘူးလား။ မလုပ္သင့္ဘူးလား။အဲလိုဆိုရင္ေတာ့ လံုးလံုးၾကီးပဲ လဲြေနျပီလို႕ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

အျခားႏိုင္ငံေတြနဲ႕ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံအမ်ားစုမွာ အသက္ (၁၈) ႏွစ္ျပည့္ျပီးတဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ လူငယ္ေပမယ့္ မိဘဆီမွာ ကပ္ေျမွာင္မေနၾကရေတာ့ဘူး။ မိဘလုပ္စာထိုင္မျဖန္းရေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ဝင္ေငြ ကိုယ္ရွာျပီး၊ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚမွာကိုယ္ရပ္တည္ၾကရတယ္လို႕ ၾကားဖူး၊ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ လုပ္အား အလဟႆ မဆံုးရႈံးေတာ့ဘူး။လုပ္အားမ်ားေတာ့ တိုင္းျပည္ထြက္ကုန္ ပိုမ်ားတယ္။ တုိင္းျပည္ထြက္ကုန္မ်ားေတာ့ႏိုင္ငံျခားကို တင္ပို႕ႏိုင္တဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြ တိုးလာမယ္။ ရလဒ္အေနနဲ႕ ႏိုင္ငံခ်မ္းသာလာမယ္။ ဒီလိုပါပဲ။ သူတို႕စနစ္လည္း ေကာင္းက်ဳိးေတြရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ကၽြန္တာ့္အေနနဲ႕ အေမေက်ာ္ ေဒြးေတာ္လြမ္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႕ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းမွာ ရုပ္ဝတၳဳပစၥည္းကိုဦးစားေပးသေလာက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ျမန္မာ့လူ႕အဖဲြ႕အစည္းမွာစိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာျငိမ္းေအးမႈကို ဦးစားေပးတာ ရွိတယ္။ ခ်ဥ္းကပ္ပံုခ်င္းေတာ့ မတူပါဘူး။ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္က လူငယ္ေတြ ေနရာတကာမွာ အခ်ိန္ျဖဳန္းတာေတြ မ်ားေနတာ ေတြ႕ရတယ္။မိဘကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြးရမယ့္အစား မိဘကသာျပန္ျပီး ရွိစုမဲ့စုရွာေဖြေကၽြးေမြးေနၾကရတဲ့ သားသမီးမိုက္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ေနၾကရတာကလည္း ဝမ္းနည္းစရာပါပဲ။

ဒီေတာ့ေျပာခ်င္ပါတယ္။ “ယေန႕လူငယ္ ေနာင္ဝယ္လူၾကီး“ဆိုသလို အခုလူငယ္ေတြဟာ ေနာင္အနာဂတ္မွာလူၾကီးေတြ ျဖစ္လာၾကမွာပါ။ အခု လူငယ္ေတြ ေကာင္းမွ၊ ေတာ္မွ၊ ထူးခၽြန္မွႏုိင္ငံ့အနာဂတ္ သာယာလွပမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြအေနနဲ႕ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္တဲ့သူေတြျဖစ္ေအာင္ အျမဲတေစ ၾကိဳးစားအားထုတ္ေနဖို႕ လုိပါတယ္။ယေန႕မ်ဳိးဆက္ဟာ ယခင္မ်ဳိးဆက္ထက္ေတာ္မွ၊ ထူးခၽြန္မွ၊ ပိုေကာင္းမွ အနာဂတ္ဟာပိုလွမွာပါ။ ႏိုင္ငံအေနနဲ႕လည္း ပိုတိုးတက္မွာပါ။ ပိုဖြံ႕ျဖိဳးမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ေတာ္တဲ့၊ ထူးခၽြန္တဲ့ လူငယ္ေတြကိုလည္း သဝန္တိုစိတ္၊ ႏွိမ့္ခ်လိုစိတ္တို႕ မထားရွိဘဲငယ္ေပမယ့္ အရည္အခ်င္းရွိေအာင္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ၾကိဳးစားၾကဖို႕၊အဲလိုအရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူေတြကိုလည္း ဆက္လက္ ၾကိဳးစားျဖစ္ေအာင္အားေပးတိုက္တြန္းေပးဖုိ႕ဆိုတာ လူငယ္တုိင္းရဲ႕ ရွိသင့္တဲ့ စိတ္ထားတစ္ရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။လူငယ္အရြယ္တည္းက ေတာ္မွ၊ ထူးခၽြန္မွ လူၾကီးအရြယ္မွာ ပိုစြမ္းမွာပါ။

ငယ္ေသြးေပမယ့္ မရဲရေတာ့ဘူးလား၊ငယ္ရိပ္လႊမ္းေပမယ့္ မစြမ္းရေတာ့ဘူးလားဗ်ာ။ ေျဖၾကပါဦး။

By: ဇဲြသစ္(ရမၼာေျမ)

     ၁၊၉၊၂၀၁၃ (တနဂၤေႏြေန႕)